Ακόμη περιμένεις να γνωρίσεις τον άντρα που θα σε συνεπάρει। Μόνο που ζεις σε μια δύσκολη εποχή και μια φυσιολογική ερωτική σχέση είναι δυσεύρετη. Ποιος είναι όμως ο σωστός τρόπος ώστε να αντιμετωπίσεις το κοινωνικό φαινόμενο της “λειψανδρίας”;
Και δεν φτάνει που είναι λίγοι, δεν είναι και καλοί... Η Γιώτα, η Κέλλυ και η Αθηνά περιέγραψαν στο TLIFE τις δικές τους εμπειρίες που δεν τις λες και ευχάριστες. Τα παραδείγματα που ακολουθούν είναι προς αποφυγή αλλά δεν ξέρουμε αν είναι στο χέρι σου να τους κλέισεις την πόρτα.
Άλλο αγάπη κι άλλο sex
“Οι άντρες είναι μια πονεμένη ιστορία. Πάει, ξεχάστε τους άντρες που ξέρατε πριν δεκαετίες που έρχονταν να σε ζητήσουν από τους γονείς συνειδητοποιημένα για γάμο επειδή είχαν τη δουλειά τους και ήθελαν να κάνουν οικογένεια τώρα οι περισσότεροι μέχρι τα 30 έχουν τη δικαιολογία ότι σπουδάζουν (συνήθως μία επιστήμη που δεν θα ακολουθήσουν ποτέ στη ζωή τους) και δεν έχουν πάει ούτε στρατό. Εγώ ας πούμε είμαι 28, μένω μόνη μου έχω τη δουλειά μου και πλέον θέλω μια σχέση που θα προχωρήσει επίπεδο και γιατί όχι να πάει και στο γάμο. Όταν λοιπόν γνωρίζω κάποιον τις περισσότερες φορές μένει με τους γονείς του, αν πάλι όχι, δεν έχει λεφτά να βγούμε γιατί πληρώνει ενοίκια κτλ. Αλλά και όταν βγαίνουμε είναι ελάχιστες οι φορές που πληρώνει εκείνος σαν άντρας! Πλεόν ο καθένας πληρώνει τα δικά του γιατί τα οικονομικα είναι χάλια και ερωτώ: Αν δεν μπορεί να μου προσφέρει ένα καφέ, μπορεί να μου εξασφαλίσει μια οικογένεια; Οπότε συνηθίζεται πλέον να βγαίνουν μεγάλες γυναικοπαρέες και αντροπαρέες και να περνάνε καλά, να βρίσκονται μόνο για σεξ, χωρίς να δημιουργούνται άλλου είδους σχέσεις εξάρτησης με αποτέλεσμα να γκρινιάζουμε ότι χάθηκαν οι άντρες. Οι άντρες δε χάθηκαν, απλά αποφάσισαν να παραμένουν για πολλά χρόνια αγόρια (και αγόρια της μαμάς) και να μη γινονται ποτέ άντρες”, περιγράφει η Γιώτα, 28 ετών.
Η Κέλλυ είναι 20 ετών και περιγράφει την ανδρική αλλεργία στις δεσμεύσεις:
“Οι άντρες πλέον δεν κάνουν σχέσεις σταθερές που να έχουν κάποια προοπτική στο μέλλον και ούτε κάθονται να το συζητήσουν με εμάς τις γυναίκες, για όλα φροντίζει η μαμά τους και αρκούνται στα δικά της χάδια, εμάς μας θέλουν μόνο για το σεξουαλικό κομμάτι. Είναι λες και έχουν αλλεργία στις δεσμεύσεις και μόλις νοιώσουν υπερβολική τρυφερότητα ή τους δείξουμε λίγο παραπάνω ενδιαφέρον παίρνουν τα κουβαδάκια τους και πάνε σε άλλη παραλία. Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν κάθονται να το συζητήσουν μαζί μας.
Όταν βγαίνουμε με τις φίλες μου για ποτό σε όποιο μαγαζί και να πάμε παντού είναι μόνο γυναίκες, οι άντρες έχουν γίνει σπιτόγατοι δεν τους ενδιαφέρει να βγουν έξω αρκούνται στον ''θαυμαστό κόσμο του ίντερνετ'' αλλά και στο ποδόσφαιρο, είναι κολλημένοι με την μπάλα και δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο πέρα από αυτό.”
“Οι άντρες πλέον δεν κάνουν σχέσεις σταθερές που να έχουν κάποια προοπτική στο μέλλον και ούτε κάθονται να το συζητήσουν με εμάς τις γυναίκες, για όλα φροντίζει η μαμά τους και αρκούνται στα δικά της χάδια, εμάς μας θέλουν μόνο για το σεξουαλικό κομμάτι. Είναι λες και έχουν αλλεργία στις δεσμεύσεις και μόλις νοιώσουν υπερβολική τρυφερότητα ή τους δείξουμε λίγο παραπάνω ενδιαφέρον παίρνουν τα κουβαδάκια τους και πάνε σε άλλη παραλία. Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν κάθονται να το συζητήσουν μαζί μας.Όταν βγαίνουμε με τις φίλες μου για ποτό σε όποιο μαγαζί και να πάμε παντού είναι μόνο γυναίκες, οι άντρες έχουν γίνει σπιτόγατοι δεν τους ενδιαφέρει να βγουν έξω αρκούνται στον ''θαυμαστό κόσμο του ίντερνετ'' αλλά και στο ποδόσφαιρο, είναι κολλημένοι με την μπάλα και δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο πέρα από αυτό.”
Η Αθηνά στα 25 της περιγράφει πώς μπορεί να βλέπουν οι άντρες τις γυναίκες σήμερα:
“Οι άνδρες κατάλαβαν πια, τι δύναμη και τι εξουσία μπορεί να αποκτήσει μια γυναίκα, με αποτέλεσμα ο φόβος να κυριαρχεί κάτω από το σκληρό και αμίληκτο πρόσωπο τους. Οι εποχές έχουν αλλάξει... Δεν ζούμε στον 18ο αιώνα όπου ο άνδρας στο πρόσωπο μιας γυναίκας έβλεπε την τρυφερή κόρη, την μοναδική ύπαρξη όπου θα τους συνοδεύσει στην υπόλοιπη ζωή τους.. Μα ζούμε στον 21ο αιώνα, όπου ο άνδρας στο πρόσωπο μιας γυναίκας βλέπει τον ''διάβολο με τα χίλια πρόσωπα''.Οι άνδρες πλέον ενδιαφέρονται μόνο για την σεξουαλική ικανοποίηση, έτσι δεν δίνουν βάση για την καλλιέργεια των συναισθημάτων τους, μα δίνουν βάση πώς θα γίνουν οι καλύτεροι γητευτές, επιβήτορες. Έτσι με το πέρασμα των χρόνων αλλάζουν ερωτικούς συντρόφους όπως αλλάζουν κάθε φορά ένα ρούχο που έχει αλλοιωθεί και έχει χάσει το χρώμα του, δεν αντιτίθεμαι πως και εγώ έχω αλλάξει αρκετούς συντρόφους στην ζωή μου, μα πάντοτε έδινα βάση στα συναισθήματα και έπειτα στην απόλαυση. Αυτό ως αποτέλεσμα είχε την απογοήτευση, διότι στις περισσότερες των περιπτώσεων έβγαινα η χαμένη και με τσακισμένη την καρδιά... Μα πού πήγαν οι άνδρες; ¨Πιστεύω πως ένας άνδρας που δεν είναι έτοιμος για δέσμευση, δηλαδή για μια υγιή σχέση, στην ουσία είναι ανώριμος. Δεν γνωρίζει ουσιαστικά τα συναισθήματά του ή μπορεί να βρίσκεται σε σύγχυση , διότι νιώθει πως απειλείται η ελευθερία του, νιώθει πως υιοθετεί μια δεύτερη μητέρα, μα στην ουσία δεν νιώθει το κυριότερο, την καρδιά του. Έτσι προτιμούν να είναι ωραίοι, ελεύθεροι και γυναικάδες ή μουντρουχαλοι, κακόκεφοι και μοναχικοί. Δυστυχώς έχουμε χάσει πια τους ρόλους μας. Πλέον όλοι και κυριολεκτώ πως όλοι οι ρόλοι έχουν γίνει ίσοι μεταξύ ανδρών και γυναικών με αποτέλεσμα βεβαία ο άνδρας να μην είναι πια ο κυνηγός της υπόθεσης, που θα φλερτάρει μια γυναίκα και που θα την κυνηγήσει, μα θα περιμένει να έρθει εκείνη να τον προσεγγίσει ή θα διστάσει να την προσεγγίσει ο ίδιος για τον λόγο της απόρριψης. Τελικά ίσως και να τους έχουμε φοβίσει λίγο.”
Όλες αυτές οι περιπτώσεις έχουν κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται και να μην εμπιστεύονται τα λόγια που μπορεί να πει ένας άντρας σε μια γυναίκα ή και το αντίστροφο. Έτσι δεν είναι λίγοι αυτοί που ζητάνε έναν έρωτα εκ του ασφαλούς. Η Κατερίνα Λούη, είναι ιδιοκτήτρια γραφείου συνοικεσίων: “Πολλοί είναι εκείνοι που καταφεύγουν στα γραφεία γνωριμιών ευελπιστώντας ότι θα βρουν το έτερον τους ήμισυ. Τα άτομα που απευθύνονται στις επιχειρήσεις του κλάδου είναι 25-45 ετών, οικονομικά ευκατάστατα, εμφανίσιμα και κοινωνικά καταξιωμένα, οι προκαταλήψεις που υπήρχαν για όσους επισκέπτονταν τέτοια γραφεία έχουν εκλείψει και τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην. Τα άτομα που απευθύνονται στο γραφείο μου είναι είναι άνθρωποι που απαιτούν και όχι άνθρωποι που βολεύονται. Είναι άνθρωποι κατασταλαγμένοι, καταξιωμένοι που σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής τους αναζητούν κάτι το ουσιαστικό. Το καμάκι πλέον είναι χαμένος χρόνος και δεν υπάρχει και αποτέλεσμα στο τέλος. Αυτό που τους καλύπτει ένα γραφείο είναι ένας ''έρωτας εκ του ασφαλούς''. Την χρονιά που μας πέρασε το 95% παντρεύτηκε και 5% συνεχίζει τις προσπάθειες διότι υπάρχει το απεριόριστο στο γραφείο μας. Εδώ είναι ξεκάθαρα τα πράγματα, υπάρχει και από τις δύο πλευρές η ίδια πρόθεση αλλά και μεγάλη γκάμα επιλογών. Κανείς δεν θέλει πια την ταλαιπωρία μιας τυχαίας γνωριμίας και θωρούν πιο αξιόπιστη πηγή ένα γραφείο. Οι άνθρωποι πια έχουν αποξενωθεί διότι εργάζονται πολλές ώρες και δεν έχουν χρόνο. Όταν κάνεις μια γνωριμία μέσω γραφείου έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο που σκέφτεται και πράττει το ίδιο χωρίς να φοβάσαι. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όσοι παντρεύτηκαν δεν χώρισαν ποτέ διότι γνώριζαν εκ των προτέρων, ο ένας τα θέλω του άλλου. Τα τελευταία τρία χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι απευθύνονται σε γραφεία και πλέον ξεκινούν και από μικρές ηλικίες γύρω στα 23.”
Η ψυχολόγος Δήμητρα Ζαφείρα, μας βάζει να σκεφτούμε λίγο πιο βαθιά για τις καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά και μας συμβουλεύει πώς να τις αντιμετωπίζουμε:
1. Αν βάλεις στο μυαλό σου τις σχέσεις των τελευταίων χρόνων θα καταλάβεις ότι το μόνο προβληματικό σημείο των προβληματικών αντρών που επέλεξες ήσουν εσύ. Το ότι έχεις ένα πατρόν στις σχέσεις δεν σημαίνει ότι είσαι άτυχη ή ότι δεν υπάρχουν άντρες, αλλά ότι στην ουσία εσύ ασυνείδητα επιλέγεις κάποιον που με βεβαιότητα θα σε απογοητεύσει, γιατί;
2.Εντόπισε τα δικά σου λάθη και τις ανάγκες που σε κάνουν να ακολουθήσεις τις ίδιες συμπεριφορές που σε οδηγούν στις ίδιες αποτυχημένες σχέσεις, μόλις καταφέρεις να δεις με καθαρότητα, κάθε αποτυχία σου θα είναι η βάση για τη σχέση της ζωής σου, γιατί θα έχεις μάθει από το παρελθόν και θα ξέρεις καλύτερα τον εαυτό σου.
3.Αφού αναζητάς έναν άντρα με τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά του φύλου του, σκέψου αν εσύ σαν γυναίκα του επιτρέπεις να τα εκδηλώσει. Η κακώς εννοούμενη ισότητα των δύο φύλων έσκασε στα χέρια μας σαν βόμβα. Οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί. Πώς αξιώνεται από έναν άντρα να σε στηρίξει ή να είναι δυνατός όταν εσύ σαν γυναίκα, δεν επιτρέπεται πια να δείξεις καμία αδυναμία σου; Πώς να προλάβει ο άντρας να σε κυνηγήσει όταν εσύ είσαι η κυνηγός; Πώς οι άντρες να νιώσουν σίγουροι για τον ρόλο τους όταν έχεις κατακτήσει σχεδόν όλα τα προπύργια τους; Ποιος φοράει τα παντελόνια εντέλει;
Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία απογραφή που έγινε το 2001, μαρτυρά το μικρό προβληματάκι που έχουμε στην Ελλάδα όσο αφορά τη σύγκριση γυναικείου και ανδρικού πληθυσμού. Οι άνδρες φτάνουν τους 5.431.816, δηλαδή το 49,54%, ενώ οι γυναίκες τις 5.532.204, δηλαδή το 50,45%. Και μην ξεχνάμε και το ποσοστό των ομοφιλοφίλων που πλησιάζει το 10% του ελληνικού ανδρικού πληθυσμού. Οk, όλα αυτά είναι θεματάκια για εσένα που είσαι γυναίκα αλλά βγάλε το μεγενθυντικό φακό και πού ξέρεις; Ίσως έχει αποτέλεσμα και βρεις τον άνδρα -αν όχι της ζωής σου- που σου ταιριάζει!
Πηγή:T-Life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου