Η σεξουαλική παρενόχληση συνιστά ένα κοινωνικό φαινόμενο που προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παράλληλα παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης. Συνήθως γίνεται, ή τουλάχιστον είναι πιο εύκολο να οροθετηθεί και να αναγνωρισθεί, στο χώρο εργασίας και ως επί το πλείστον εις βάρος των γυναικών.
Από την υιοθέτηση των διατάξεων της Οδηγίας 2002/73/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Σεπτεμβρίου 2002 απαγορεύεται κάθε είδους διάκριση λόγω φύλου ως προς την απασχόληση, την επαγγελματική ανέλιξη και τις συνθήκες εργασίας, και η σεξουαλική παρενόχληση θεωρείται, και είναι....είδος σεξουαλικής διάκρισης. Ως Σεξουαλική παρενόχληση νοείται οποιαδήποτε μορφή λεκτικής ή σωματικής συμπεριφοράς σεξουαλικής φύσης, η οποία προσβάλλει την αξιοπρέπεια είτε των ανδρών είτε των γυναικών, στο χώρο της εργασίας. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να έχει τη μορφή προσωπικών ερωτήσεων για τη σεξουαλική ζωή, για φαντασιώσεις ή γενικότερα την προσωπική σεξουαλική ζωή του ατόμου, ακόμα μπορεί να γίνονται σεξουαλικά σχόλια για την εμφάνιση, χειρονομίες εξοικείωσης όπως μασάζ/ άγγιγμα κτλ. Η ισχύουσα νομοθεσία περί ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ορίζει ρητά ότι απαγορεύεται κάθε πράξη σεξουαλικής παρενόχλησης που διαπράττεται στο χώρο εργασίας από τον εργοδότη, τον εργαζόμενο ή από τρίτο πρόσωπο.
Το φαινόμενο αυτό είχε, από τότε που μπήκαν οι γυναίκες στον εργασιακό στίβο, κι έχει ακόμα σε πολλές περιπτώσεις, ως αποτέλεσμα τη θυματοποίηση αυτών. Ο χαρακτηρισμός αυτός απορρέει από το γεγονός ότι οι γυναίκες «αναγκάζονται» να υφίστανται τον εξευτελισμό καθώς και μια άνιση μεταχείριση, διότι «αναγκάζονται» να αποσιωπούν προκειμένου να μην υποστούν το διασυρμό και την κοινωνική κατακραυγή, αλλά και την επιδείνωση των εργασιακών τους συνθηκών.
Αν και το φαινόμενο της σεξουαλικής παρενόχλησης έχει απασχολήσει έντονα τόσο την Ευρωπαϊκή Κοινότητα (βλ. προαναφερθείσα Οδηγία 2002/73) όσο και τις ΗΠΑ, όπου είναι γνωστό πόσο μεγάλες διαστάσεις παίρνουν τέτοιου είδους θέματα, η Ελλάδα, μέχρι πρόσφατα, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, υπήρχε ένα νομοθετικό κενό σχετικά με την προστασία των θυμάτων της σεξουαλικής παρενόχλησης. Μοναδικό σημείο αναφοράς για την προστασία της ισότητας των δύο φύλων στην Ελλάδα, ήταν ο Ν. 1414/84. Ο νόμος αυτός καθιερώνει την ίση μεταχείριση αντρών και γυναικών σχετικά με την πρόσβαση στην απασχόληση, στην επαγγελματική εκπαίδευση και τις συνθήκες εργασίας. Ο παραπάνω νόμος, όμως, δεν αναφέρεται στην ανάγκη προστασίας της προσωπικότητας των θυμάτων. Πρόσφατα θεσπίσθηκαν οι Ν. 3302/2005 και ο Ν.3488/06, η παραβίαση των διατάξεων του τελευταίου φέρνει αντιμέτωπους τους παραβάτες της σεξουαλικής παρενόχλησης, για πρώτη φορά σε εθνικό επίπεδο, με ποινικές κυρώσεις.
Το χαρακτηριστικό προφίλ των ατόμων που υφίστανται την εν λόγω παρενόχληση στο χώρο εργασίας τους, είναι τυπικό. Πρόκειται συνήθως για νεοπροσληφθέντες, νεαρής σχετικά ηλικίας, χωρίς πολλά προσόντα και άρα χωρίς υψηλές προδιαγραφές. Ενώ δεν αποκλείεται να υπάρχουν και άλλα κοινωνικά προβλήματα. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο λόγω του ποσοστού της γυναικείας ανεργίας σε σχέση με αυτό των ανδρών. Άλλωστε οι γυναίκες είναι κατά κανόνα οι πιο ευάλωτες εργασιακά.
Η σεξουαλική παρενόχληση θεωρείται πλέον αδίκημα και τιμωρείται με την ποινή της φυλάκισης από 6 μήνες έως 3 χρόνια και χρηματική αποζημίωση η οποία ορίζεται από τη δικαιοσύνη. Είναι αντιληπτό ότι ένα τέτοιο φαινόμενο αφορά όλους μας στη σύγχρονη κοινωνία. Άλλωστε γνωρίζουμε ποια είναι η συνήθης έκβαση τέτοιων υποθέσεων, που δεν είναι άλλη από την απόλυση του εργαζομένου, ενώ οι ψυχολογικές επιπτώσεις είναι ανυπολόγιστες. Είναι προφανής λοιπόν, σε κάθε ευσυνείδητο πολίτη, η επιτακτική ανάγκη αποτελεσματικής αντιμετώπισης του φαινόμενου της σεξουαλικής παρενόχλησης.
πηγή: http://akalliontzi.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου