Σύμφωνα με τη σεξολόγο Ελεάνα Ελευθερίου "νομιμοποιούμαστε να κάνουμε σεξ χωρίς συναίσθημα. Το να επιθυμώ και να ποθώ έναν άνθρωπο δεν σημαίνει ότι τον έχω ερωτευθεί. Ο έρωτας δεν είναι επιβεβλημένος, δεν αποτελεί καταδίκη και σίγουρα δεν είναι προϋπόθεση για να κάνουμε σεξ". Ένα το κρατούμενο. Σαφές. Το σεξ γίνεται και χωρίς συναίσθημα.
Το σεξ όμως γίνεται και με συναίσθημα έτσι δεν είναι; "Αρκετά συχνά όμως" συνεχίζει η κ. Ελευθερίου "παρεξηγούμε το σεξ όταν είμαστε ερωτευμένοι. Ενοχοποιούμε τη σεξουαλική πράξη, διότι θεωρούμε πως μας επιτρέπεται να κάνουμε έρωτα και όχι σεξ μιας και το σεξ ταιριάζει σε σχέσεις όπου δεν εμπλέκονται τα συναισθήματα. Κι όμως αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη και μας οδηγεί σε λάθος μονοπάτια, συμπεράσματα και εν τέλει κατάληξη: Τη στιγμή όπου θα θεωρήσουμε ότι κάναμε σεξ και όχι έρωτα, η ανασφάλεια και οι φόβοι αναδύονται και η σχέση πλήττεται. Αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε αν είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι, αν ο σύντροφος είναι ερωτευμένος, τι οδήγησε τη σχέση σε αυτή τη μετάλλαξη, δηλαδή από συναισθηματική/ερωτική σχέση σε σεξουαλική και η επώδυνη και κατά βάση ανούσια προσωπική αναζήτηση με τις συνεχείς απορίες και αμφισβητήσεις του συναισθήματος μας υποδουλώνουν και μας οδηγούν στην σταδιακή καταστροφή της σχέσης μας".
"Όλα αυτά ξεκινούν από μια άτοπη διαπίστωση και από μια παράνομη οριοθέτηση της σεξουαλικής πράξης που λέει ότι κάνουμε σεξ όταν δεν αισθανόμαστε τίποτα για το σύντροφο παρά μόνο επιθυμία και γνώμονάς μας είναι η ικανοποίηση των αναγκών μας. Ενώ έρωτα κάνουμε όταν ο σύντροφος είναι πολύτιμος για εμάς, όταν είμαστε ερωτευμένοι, όταν τον αγαπάμε κοκ. Ποιος μας είπε ότι απαγορεύεται να κάνουμε σεξ όταν ερωτευόμαστε; Γιατί ευνουχίζουμε την ερωτική πράξη και τους εαυτούς μας; Γιατί φοβόμαστε το σεξ και την άγρια, ενστικτώδη δύναμη που έχει μέσα στη σχέση και γιατί το σεξ κοινωνικά φορά μανδύες ύποπτους;
Το σεξ όμως γίνεται και με συναίσθημα έτσι δεν είναι; "Αρκετά συχνά όμως" συνεχίζει η κ. Ελευθερίου "παρεξηγούμε το σεξ όταν είμαστε ερωτευμένοι. Ενοχοποιούμε τη σεξουαλική πράξη, διότι θεωρούμε πως μας επιτρέπεται να κάνουμε έρωτα και όχι σεξ μιας και το σεξ ταιριάζει σε σχέσεις όπου δεν εμπλέκονται τα συναισθήματα. Κι όμως αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη και μας οδηγεί σε λάθος μονοπάτια, συμπεράσματα και εν τέλει κατάληξη: Τη στιγμή όπου θα θεωρήσουμε ότι κάναμε σεξ και όχι έρωτα, η ανασφάλεια και οι φόβοι αναδύονται και η σχέση πλήττεται. Αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε αν είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι, αν ο σύντροφος είναι ερωτευμένος, τι οδήγησε τη σχέση σε αυτή τη μετάλλαξη, δηλαδή από συναισθηματική/ερωτική σχέση σε σεξουαλική και η επώδυνη και κατά βάση ανούσια προσωπική αναζήτηση με τις συνεχείς απορίες και αμφισβητήσεις του συναισθήματος μας υποδουλώνουν και μας οδηγούν στην σταδιακή καταστροφή της σχέσης μας".
"Όλα αυτά ξεκινούν από μια άτοπη διαπίστωση και από μια παράνομη οριοθέτηση της σεξουαλικής πράξης που λέει ότι κάνουμε σεξ όταν δεν αισθανόμαστε τίποτα για το σύντροφο παρά μόνο επιθυμία και γνώμονάς μας είναι η ικανοποίηση των αναγκών μας. Ενώ έρωτα κάνουμε όταν ο σύντροφος είναι πολύτιμος για εμάς, όταν είμαστε ερωτευμένοι, όταν τον αγαπάμε κοκ. Ποιος μας είπε ότι απαγορεύεται να κάνουμε σεξ όταν ερωτευόμαστε; Γιατί ευνουχίζουμε την ερωτική πράξη και τους εαυτούς μας; Γιατί φοβόμαστε το σεξ και την άγρια, ενστικτώδη δύναμη που έχει μέσα στη σχέση και γιατί το σεξ κοινωνικά φορά μανδύες ύποπτους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου