Τα πειράματα και οι έρευνες έχουν εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου...
Αυτή είναι μια λίστα των 10 πιο σατανικών και ανήθικων πειραμάτων που διενεργήθηκαν πάνω σε ανθρώπους
Τα θύματα των πειραμάτων στην λίστα μας, είναι στην πλειοψηφία τους κρατούμενοι, δούλοι ή ακόμα και μέλη μιας οικογένειας.
Σε κάποιες αξιοσημείωτες περιπτώσεις, οι γιατροί έχουν πραγματοποιήσει πειράματα ακόμα και στον εαυτό τους, όταν είναι απρόθυμοι να διακινδυνεύσουν τις ζωές των άλλων. Αυτό είναι γνωστό ως αυτό-πειραματισμός.
10. Stanford Prison Experiment
Το πείραμα στις φυλακές του Stanford, ήταν μια ψυχολογική μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς κατά την αιχμαλωσία και οι επιπτώσεις της στις αρχές και στους κρατουμένους στη φυλακή.
Το πείραμα πραγματοποιήθηκε το 1971 από μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον ψυχολόγο Philip Zimbardo στο Πανεπιστήμιο του Stanford.
Εθελοντές φοιτητές έπαιξαν τους ρόλους των δύο δεσφμοφυλάκων και οι κρατούμενοι ζούσαν σε μια εικονική φυλακή στο υπόγειο του κτιρίου της ψυχολογίας του Stanford.
Οι κρατούμενοι και οι φύλακες προσαρμόστηκαν άμεσα στις ρόλους τους, πέρα από τα όρια που είχαν προβλεφθεί και οδηγούσαν σε επικίνδυνες και ψυχολογικά επιζήμιες καταστάσεις.
Το ένα τρίτο των φρουρών κρίθηκαν ότι εκτέθηκαν σε πραγματικές σαδιστικές τάσεις, ενώ πολλοί κρατούμενοι απέκτησαν συναισθηματικά τραύματα και δύο από αυτούς έπρεπε να βγουν από το πείραμα νωρίς. Τέλος, ο Zimbardo, θορυβημένος από την όλο και πιο καταχρηστική και αντικοινωνική συμπεριφορά από τα «αντικείμενα» του πειράματος του, σταμάτησε όλο το πείραμα νωρίς.
09. The Monster Study
Η μελέτη αυτή ήταν πείραμα για το τραύλισμα πάνω σε 22 ορφανά παιδιά στο Ντάβενπορτ, της Αϊόβα, το 1939 και πραγματοποιήθηκε από τον Wendell Τζόνσον στο Πανεπιστήμιο της Iowa. Ο Johnson επέλεξε μία τελειόφοιτη φοιτήτρια του, την Μαρία Τυδώρ, για τη διεξαγωγή του πειράματος και επέβλεπε την έρευνά της.
Μετά την τοποθέτηση των παιδιών σε πειραματικές ομάδες, η Tudor έκανε θετική λεκτική θεραπεία στο ήμισυ των παιδιών, επαινώντας την ευφράδεια του λόγου τους, και αρνητική στα άλλα μισά παιδιά, υποβαθμίζοντας τα παιδιά αυτά για κάθε ατέλεια του λόγου τους και τους φώναζε ως ηλίθια.
Πολλά από τα παιδιά που μιλούσαν κανονικά και που έλαβαν την αρνητική θεραπεία, υπέστησαν αρνητικές ψυχολογικές επιδράσεις και μερικά από αυτά διατήρησαν τα προβλήματα ομιλίας που απέκτησαν κατά το πείραμα, σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Ονομάστηκε "The Monster Study" από μερικούς συναδέλφους του Τζόνσον που είδαν με τρόμο ότι θα πείραμα σχετικά με τα ορφανά παιδιά ήταν για να αποδείξει μια θεωρία και μόνο. Το πείραμα κρατήθηκε κρυφό από φόβο για τη φήμη του Τζόνσον, ότι θα αμαυρωθεί ως επακόλουθο από τα ανθρώπινα πειράματα που πραγματοποιούνταν από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου. Το Πανεπιστήμιο της Αϊόβα ζήτησε συγγνώμη δημοσίως για τη Μελέτη Monster το 2001.
08. Project 4.1
Το Project 4.1 ήταν η ονομασία για μια ιατρική μελέτη που διεξήχθη από τις ΗΠΑ στους κατοίκους των Νήσων Μάρσαλ που είχαν εκτεθεί σε ραδιενέργεια που προκλήθηκε την 1η Μαρτίου 1954 από την πυρηνική δοκιμή Castle Bravo στα Bikini Atoll (ένα σύμπλεγμα νησιών στον Νότιο Ειρηνικό), η οποία είχε μια απροσδόκητα μεγάλη απόδοση.
Την πρώτη δεκαετία μετά τη δοκιμή, τα αποτελέσματα ήταν ασαφής και ήταν στατιστικά δύσκολο να συσχετιστούν με την έκθεση ακτινοβολίας: αποβολές και θνησιγεννήσεις μεταξύ των γυναικών που εκτέθηκαν στην ραδιενέργεια είχαν διπλασιαστεί κατά τα πρώτα πέντε χρόνια μετά το ατύχημα, αλλά στη συνέχεια επανήλθαν στο φυσιολογικό, κάποιες αναπτυξιακές δυσκολίες και μειωμένη ανάπτυξη είχε εμφανιστεί σε παιδιά, αλλά σε καμία περίπτωση σαφείς οι ενδείξεις. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, όμως, τα αποτελέσματα ήταν αναμφισβήτητα. Τα παιδιά άρχισαν να υποφέρουν από καρκίνο του θυρεοειδούς (λόγω έκθεσης σε radioiodines), και σχεδόν το ένα τρίτο των ατόμων που εκτέθηκαν ανέπτυξαν νεοπλασμάτα από το 1974.
07. Project MKULTRA
Το Project MKULTRA, ή MK-ULTRA, ήταν το κωδικό όνομα για ένα ερευνητικό πρόγραμμα της CIA για τον έλεγχο του μυαλού, που διευθύνθηκε από το γραφείο της Επιστημονικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και συνεχίστηκε τουλάχιστον μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Υπάρχουν δημοσιευμένα πολλά στοιχεία ότι το σχέδιο περιλάμβανε τη συγκαλυμμένη χρήση πολλών ειδών ναρκωτικών, καθώς και άλλες μεθοδολογίες, για να χειραγωγήσουν επιμέρους τις νοητικές καταστάσεις και να μεταβάλουν τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Τα πειράματα περιλάμβαναν χορήγηση LSD σε υπαλλήλους της CIA ή σε στρατιωτικό προσωπικό, σε γιατρούς, σε παράγοντες της κυβέρνησης, σε πόρνες, σε ψυχικά ασθενείς ανθρώπους, καθώς και σε μέλη του καταναλωτικού κοινού, προκειμένου να μελετήσουν τις αντιδράσεις τους
Το LSD και τα άλλα ναρκωτικά χορηγήθηκαν χωρίς την σύμφωνη γνώση και συναίνεση των υποβληθέντων και ήταν ξεκάθαρη παραβίαση του Κώδικα της Νυρεμβέργης, που οι ΗΠΑ συμφώνησαν να ακολουθήσουν μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1973, o διευθυντής της CIA Richard Helms διέταξε όλα τα αρχεία του προγράμματος MKULTRA να καταστραφούν. Σύμφωνα με αυτή τη εντολή, τα περισσότερα έγγραφα της CIA σχετικά με το πείραμα αυτό καταστράφηκαν, κάνοντας την πλήρη διερεύνηση του προγράμματος MKULTRA ουσιαστικά αδύνατη.
06. The Aversion Project
Ο Στρατός του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής ανάγκασε λευκές γυναίκες λεσβίες και ομοφυλόφιλους στρατιώτες να υποβληθούν σε εργασίες «αλλαγής φύλου» στη δεκαετία του 1970 και του 1980, και υπέβαλε πολλούς σε χημικό ευνουχισμό, ηλεκτροπληξία, καθώς και άλλα αντιδεοντολογικά ιατρικά πειράματα.
Αν και ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός, πρώην χειρουργοί του στρατού του απαρτχάιντ εκτιμούν ότι έγιναν πειράματα σε 900 άτομα για «σεξουαλική αλλαγή» που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1971 και 1989 σε στρατιωτικά νοσοκομεία, ως μέρος ενός άκρως απόρρητου προγράμματος για να εξαφανίσουν την ομοφυλοφιλία από τον στρατό.
Οι στρατιωτικοί ψυχίατροι με τη βοήθεια των ιερέων ερεύνησαν διακριτικά ομοφυλόφιλους από τις στρατιωτικές μονάδες, στέλνοντας τους στην στρατιωτική ψυχιατρική μονάδα και κυρίως στον θάλαμο 22 του 1ου Στρατιωτικού Νοσοκομείου στο Voortrekker hoogte, κοντά στην Πρετόρια.
Όσοι από αυτούς δεν «θεραπεύτηκαν» με τα ναρκωτικά, την θεραπεία σοκ για αποστροφή προς την ομοφυλοφιλία, με ορμονική θεραπεία και άλλες ριζοσπαστικές ψυχιατρικές μεθόδους, τότε απλά τους ευνούχιζαν με χημικά ή τους έκαναν αλλαγή φύλου.
Αν και σε αρκετές περιπτώσεις των λεσβιακών στρατιωτών οι κακοποίηση έχει τεκμηριωθεί μέχρι στιγμής -μεταξύ των οποίων μία κακότεχνη αλλαγή φύλου- τα περισσότερα από τα θύματα φαίνεται ότι ήταν νέοι, 16 έως 24-χρονών λευκών ανδρών που εντάχθηκαν στο στρατό του απαρτχάιντ.
Ο Δρ Levin Aubrey (ο επικεφαλής της μελέτης) είναι τώρα κλινικός καθηγητής στο Τμήμα Ψυχιατρικής (Ιατροδικαστικής Division) στο Πανεπιστήμιο της Ιατρικής Σχολής του Κάλγκαρι. Είναι, επίσης, στον ιδιωτικό τομέα, ως μέλος καλής θέλησης του Σώματος των παθολόγων και των χειρούργων της Αλμπέρτα.
05. North Korean Experimentation
Έχουν υπάρξει πολλές αναφορές για τα πειράματα σε ανθρώπους στη Βόρειο Κορέα. Οι εκθέσεις αυτές δείχνουν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρεμφερών προς αυτά των ναζί και των ιαπωνικών πειραμάτων που γίνονταν στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτές οι καταγγελίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν διαψευσθεί από την κυβέρνηση της Βόρειας Κορέας, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι όλοι οι κρατούμενοι στη Βόρεια Κορέα μεταχειρίζονται ανθρώπινα.
Μια γυναίκα κρατούμενη της Βόρειας Κορέας, λέει πως 50 υγιείς γυναίκες κρατούμενες είχαν επιλεγεί, τους έδωσαν να φάνε δηλητηριασμένο λάχανο, παρά τις κραυγές αγωνίας, από τις γυναίκες που ήδη είχαν φάει.
Όλες οι 50 γυναίκες πέθαναν μετά από 20 λεπτά με αιμόπτυση και πρωκτική αιμορραγία. Η άρνηση να φάνε θα είχε ως αποτέλεσμα αντίποινα εναντίον τους και τις οικογένειές τους.
Η Kwon Hyok, μια πρώην κρατούμενη και αρχηγός ασφάλειας στο στρατόπεδο 22, περιγράφει ότι τα εργαστήρια ήταν εφοδιασμένα με δηλητηριώδη αέρια, με φυσικό αέριο για να προκαλεί ασφυξία και για τα πειράματα του αίματος, στα οποίο 3 ή 4 άτομα, συνήθως μια οικογένεια, ήταν τα πειραματικά υποκείμενα.
Μετά τις ιατρικές εξετάσεις που έκαναν στις κρατούμενες, οι θάλαμοι σφραγιζόντουσαν και το δηλητήριο χυνόταν μέσω ενός σωλήνα, ενώ οι «επιστήμονες» παρατηρούν από ψηλά μέσα από γυαλί.
Η Kwon Hyok ισχυρίζεται ότι έχει παρακολουθήσει μία οικογένεια από 2 γονείς, έναν γιο και μια κόρη να πεθαίνουν από ασφυξία φυσικού αερίου, με τους γονείς που προσπαθούσαν να σώσουν τα παιδιά με τεχνητές αναπνοές για όσο χρονικό διάστημα είχαν τη δύναμη.
04. Poison laboratory of the Soviets
Το εργαστήριο παρασκευής δηλητηρίων των Σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών, γνωστό και ως Εργαστήριο 1, Εργαστήριο 12 και «Ο Θάλαμος», ήταν μια συγκαλυμμένη έρευνα για την ανάπτυξη δηλητηρίων και την διευκόλυνση των Σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών.
Οι Σοβιετικοί εξέτασαν αρκετά θανατηφόρα δηλητήρια στους φυλακισμένους από τα Γκούλαγκ («εχθροί του λαού»), συμπεριλαμβανομένου του φυσικού αερίου μουστάρδας (Με καθαρή μορφή, είναι ένα άχρωμο, odorless, ιξώδες υγρό στη θερμοκρασία δωματίου και τη δημιουργία φουσκαλών αιτιών του δέρματος), ricin (μια πρωτεΐνη που βγαίνει από το καστορέλαιο), digitoxin (καρδιακή γλυκοσίδη της φύσης) και πολλά άλλα. Ο στόχος των πειραμάτων ήταν να βρεθεί μια άγευστη, άοσμη χημική ουσία που δεν θα μπορούσαν να ανιχνευθούν μετά τον θάνατο. Υποψήφια δηλητήρια δόθηκαν στα θύματα, με γεύμα ή στο ποτό, ως «φάρμακο».
Τελικά, ένα παρασκεύασμα με τις επιθυμητές ιδιότητες που θέλανε και που ονομάζεται C-2 αναπτύχθηκε. Σύμφωνα με τις καταθέσεις των μαρτύρων, το θύμα άλλαζε με φυσικό τρόπο, η αναπνοή τους έγινε συντομότερη, εξασθένησε γρήγορα, έγινε ήρεμη και αθόρυβη και πέθαιναν μέσα σε δεκαπέντε λεπτά. Ο Mairanovsky έφερε στο εργαστήριο, ανθρώπους με διαφορετική φυσική κατάσταση και ηλικία, ώστε να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα σχετικά με τη δράση του δηλητηρίου.
Εκτός από τα ανθρώπινα πειράματα, ο Mairanovsky εκτελούσε προσωπικά και άλλα άτομα με δηλητήριο, υπό την επίβλεψη του Pavel Sudoplatov.
03. The Tuskegee Syphilis Study
Η μελέτη Tuskegee ήταν μια κλινική μελέτη για την σύφιλη και έκανε πειράματα σε μαύρους νεαρούς άντρες.
Πραγματοποιήθηκε μεταξύ του 1932 και 1972 στο Tuskegee, της Αλαμπάμα, όπου 399 άτομα (συν 201 από την ομάδα ελέγχου χωρίς σύφιλη) φτωχούς -και ως επί το πλείστον αγράμματους- Αφροαμερικάνους αγρότες που αρνήθηκαν θεραπεία για την σύφιλη.
Η μελέτη αυτή έγινε γνωστή, επειδή διεξήχθη χωρίς τη δέουσα προσοχή στα θύματα της, και οδήγησε σε μεγάλες αλλαγές στο τρόπο με τον οποίο οι ασθενείς προστατεύονται από τις κλινικές μελέτες.
Τα άτομα που συμμετείχαν στη μελέτη Tuskegee, δεν είχαν δώσει την συναίνεση τους και δεν είχαν ενημερωθεί για την πραγματική μελέτη. Αντί γι αυτό τους είπαν ότι είχαν πρόβλημα με το αίμα τους και ότι θα μπορούσαν να λάβουν δωρεάν ιατρική περίθαλψη, γεύματα και ασφάλιση ταφής σε περίπτωση θανάτου σε αντάλλαγμα για την συμμετοχή τους.
Το 1932, όταν η μελέτη ξεκίνησε, η συνήθη θεραπεία για τη σύφιλη ήταν παροχή τοξικών, επικίνδυνα, και αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Μέρος του αρχικού στόχου της μελέτης ήταν να καθοριστεί εάν οι ασθενείς ήταν σε καλύτερη κατάσταση χωρίς να λαμβάνουν αυτές τις τοξικές θεραπείες. Για πολλούς συμμετέχοντες, η θεραπεία ήταν εσκεμμένα αρνητική. Σε πολλούς ασθενείς είχαν πει ψέματα ότι λάμβαναν θεραπεία, έτσι ώστε να
δουν την φυσική εξέλιξη της νόσου.
Μέχρι το τέλος της μελέτης, μόνο 74 από τα θύματα του πειράματος ήταν ακόμα ζωντανοί. 28 από τους άνδρες είχαν πεθάνει άμεσα από σύφιλη, 100 είχαν πεθάνει από επιπλοκές που σχετίστηκαν με την θεραπεία, 40 από τις συζύγους τους είχαν μολυνθεί, και 19 από τα παιδιά τους είχαν γεννηθεί με συγγενή σύφιλη.
02. Unit 731
Η Μονάδα 731 ήταν μια συγκαλυμμένη βιολογική και χημική έρευνα για λογαριασμό του Ιαπωνικού στρατού πάνω σε ανθρώπους, που έγινε κατά την διάρκεια του δεύτερου Σινο-ιαπωνικού πολέμου (1937-1945) και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτή η μονάδα ήταν υπεύθυνη για μερικά από τα πιο διαβόητα εγκλήματα πολέμου που πραγματοποιήθηκαν από τους Ιάπωνες.
Μερικές από τις πολυάριθμες θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τον διοικητή της μονάδας, Shiro Ishii και άλλους κάτω από την εντολή του στη Μονάδα 731 περιλαμβάνουν: ζωοτομία των ανθρώπων που ήταν εν ζωή (συμπεριλαμβανομένων των εγκύων που ήταν βιασμένες από τους γιατρούς, για να μείνουν έγκυες), κρατούμενους που είχαν ακρωτηριασμένα άκρα και επανατοποθετημένα σε άλλα μέρη του σώματός τους, κρατούμενοι που είχαν μέρη του σώματός τους καταψυχθεί και αποψυχθεί για να μελετήσουν το αποτέλεσμα της γάγγραινας.
Αρκετοί άνθρωποι, επίσης χρησιμοποιήθηκαν ως στόχοι για δοκιμές με χειροβομβίδες και φλογοβόλα.
Οι κρατούμενοι δεχόντουσαν ενέσεις με ιούς ασθενειών, (νομίζοντας ότι είναι εμβολιασμοί θεραπείας) για να μελετήσουν τα αποτελέσματα των νόσων.
Για τη μελέτη των επιπτώσεων αφροδισιακών νοσημάτων χωρίς θεραπεία, άνδρες και γυναίκες κρατούμενοι είχαν μολυνθεί με σύφιλη και βλεννόρροια μέσω βιασμών και στην συνέχεια τους μελετούσαν.
01. Nazi Experiments
Τα ανθρώπινα πειράματα των Ναζί ήταν ιατρικές έρευνες σε έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που βρισκόντουσαν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο Άουσβιτς, υπό τη διεύθυνση του Dr Eduard Wirths, επιλεγμένοι κρατούμενοι υποβλήθηκαν σε διάφορα πειράματα τα οποία υποτίθεται ότι σχεδιάστηκαν για να βοηθήσουν τους γερμανούς στρατιώτες σε καταστάσεις μάχης, για να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των στρατιωτών που είχαν τραυματιστεί, καθώς και για την προώθηση της φυλετικής ιδεολογίας που υποστηριζόταν από το Τρίτο Ράιχ.
Τα πειράματα με τα δίδυμα παιδιά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης δημιουργήθηκαν για να δείξουν τις ομοιότητες και τις διαφορές στη γενετική και ευγονική των διδύμων, καθώς και για να δούνε αν το ανθρώπινο σώμα μπορεί να παραποιηθεί αφύσικα.
Ο ηγέτης των πειραμάτων ήταν ο Dr. Josef Mengele, που πραγματοποίησε πειράματα σε πάνω από 1.500 φυλακισμένων διδύμων, εκ των οποίων λιγότερα από 200 άτομα επέζησαν από τις μελέτες.
Ο Dr Mengele οργάνωσε τον έλεγχο της γενετικής σε δίδυμα. Τα δίδυμα είχαν τοποθετηθεί κατά ηλικία και φύλο και έμεναν σε στρατώνες μεταξύ των δοκιμών, και στα οποία έριχναν ενέσιμα διάφορα χημικά στα μάτια των διδύμων για να δουν αν θα άλλαζε το χρώμα των ματιών και αν ήταν τελικά συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Το 1942 η Luftwaffe διεξήγαγε πειράματα για να μάθει πώς να αντιμετωπίζει την υποθερμία. Μία μελέτη που ανάγκαζαν τα θύματα να παραμείνουν μέσα σε μια δεξαμενή νερού με πάγο μέχρι και τρεις ώρες (εικόνα). Μια άλλη μελέτη που έκαναν σε κρατουμένους, ήταν να τους αφήνουν γυμνούς στο προαύλιο για αρκετές ώρες με θερμοκρασίες κάτω του μηδενός.
Τα αποτελέσματα των πειραμάτων τα αξιολογούσαν ανάλογα με τα αποτελέσματα των επιζώντων.
Από τον Ιούλιο του 1942 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 19643, έγιναν πειράματα για την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου sulfonamide (συνθετικοί αντιμικροβιακοί οργανισμοί που προέρχονται από σουλφονικό οξύ), που διεξήχθησαν στο Ravensbrück.
Τα θύματα που έλαβαν αυτό το πείραμα παρουσίασαν πληγές από στρεπτόκοκκο, γάγγραινα και τέτανο.
Σταμάτησαν την κυκλοφορία του αίματος, δένοντας τα αιμοφόρα αγγεία και στα δύο άκρα του τραύματος έτσι ώστε να δημιουργήσουν μια παρόμοια κατάσταση με εκείνη της πληγής σε μάχη.
Η λοίμωξη επιδεινώθηκε από ροκανίδια και τριμμένα γυαλιά που έριξαν στις πληγές.
Η θεραπεία γινόταν με sulfonamide και άλλα φάρμακα για να εξετάσουν την αποτελεσματικότητα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου